18 Şubat 2017

taze durmayı unuttuğum şu şubat gününde ben nasıl naif olsam? birden susturdum tüm dünyayı sen konuş diye, nasıl sağırsın kendine, ilk defa toslayınca bir incelik abidesine, yarattın yenisini. bildiğim tüm küçük hayatlar yıkık ya sen onarma istemem. sevdiğin bu gözler sessizse inan çok, çok uzakta gerçeğim. 
koş dur iyi ölü (büyülü?) renkleri arasında bu gezegenin, her şeye sahipsin. emin ol, bu içtenlik senin ben zaten yaşarken bambaşka bir alemde. bildiğim tüm küçük hayatlar yıkık ya, sen onarma, istemem. 
sen küçük prensim varlığınla fethettin mi sandın garip dünyamı? boşa saydın bak, bunca beden, zaferde benimle yıllar sonra...